بینش جامعه شناسانه ی آقای کارگردان
فرهادی هنگام دریافت جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره کن 2016:
«فیلمای من فیلمای شادی نیستند، ولی خوشحالم که با جایزه هایی که تا حالا گرفته ام تونسته ام مردم کشورم رو، لااقل بخشی شونو، خوشحال کنم»
این جمله شگفت انگیز بود. نمی دانم کاربرد عبارت معترضه ی «لااقل بخشی شونو» تا چه حد از پیش اندیشیده بود. ولی خیلی بعید است که چنین دقتی کاملا بداهه باشد و گوینده بینش و بصیرتی که در پس آن هست درونی نکرده باشد.
آن عبارت نشانه نکته سنجی ای بسیار کم یاب، احتیاط فوق العاده در تعمیم، اشراف بر ناهمگونی های جامعه ایران، و مصادره نکردن احساسات «همه مردم» به نفع خود در موقعیتی که شاید مناسب ترین و پذیرفتنی ترین موقعیت برای چنین کاری بود: در موقعیت نمایش کسب افتخار در یک رویداد بین المللی. و این اندازه دقت نظر درسی آموزنده برای سیاستمداران، نخبگان، اهالی فرهنگ، تحلیلگران اجتماعی و بقیه است.
